Inhaalverslag 2

Goed, de meeting over het opruimen en opnieuw inrichten van de gezamenlijke ruimten liep dus uit op een pokeravond.. Maar ik was eigenlijk wel een beetje klaar met de gore bende in de keuken en dacht bij mezelf: ‘ik wil niet steeds alles moeten schoonmaken voor ik het kan gebruiken, dus hup ik pak het es flink aan’. Dus op een mooie zaterdag ben ik begonnen met het schoonmaken van de gezamenlijke kastjes en lades in de keuken. Toen m’n huisgenote Majda zag dat ik bezig was besloot ze spontaan om mee te helpen en hebben we samen onze handen uit de mouwen gestoken. En wat hebben we een lol gehad! We dachten meerdere keren dat ons laatste uur geslagen had, wat een stank van bergen rot voedsel! Al het bestek, de borden, bekers, alles plakte en had een gore laag. Lege blikjes en flessen waren overal en her en der in de keuken stonden plastic tassen met (bijna) lege tupperwaredozen. Je kunt wel raden waar de stank vandaan kwam. Toen we het merendeel schoon hadden gemaakt kwam één van onze mannelijke huisgenoten(Erkan) uit zijn kamer. Hij was van plan om naar z’n ouders te gaan maar toen hij ons zag zwoegen en dubben over hoe we de keuken opnieuw wilden inrichten besloot hij ons te helpen. (Kon hij eindelijk zijn training –gewichtheffen- eens in de praktijk brengen :p. -Ze doen hier in huis bijna allemaal aan gewichtheffen, en das niet verkeerd :D hahaha.-) Nadat we wat hadden rond geschoven met het meubilair en de planten wat meer verspreid hadden door de keuken zag het er al een stuk beter uit. Om het af te maken hebben we wat vanillekaarsjes aangestoken :-). Heerlijk! De jongens waren allemaal erg happy met de nieuwe inrichting en waren helemaal stapel op de heerlijke vanillegeur en de schone en opgeruimde keuken. Het was echt te grappig, sommigen 'durfden' het eerlijk toe te geven en stonden boven de vanillekaars te snuiven en riepen ‘oh en ah’ over de nieuwe inrichting en anderen zeiden heel mannelijk: “I don’t care!”. Maar diep in hun hartje vinden ze het allemaal wel leuk :-) (denk ik haha).

Ik denk dat onze missie geslaagd is want nadat wij zijn gestart met schoonmaken en opruimen is er een soort van schoonmaakketen gestart, mensen gaan hun kamer stofzuigen, nemen af en toe de gezamenlijke ruimten mee en gaan naar Ikea om hun kamer op te leuken en gezelliger te maken. We zitten veel vaker en langer met elkaar in de keuken en steken regelmatig nieuwe kaarsjes aan. Ontzettend leuk! Natuurlijk raakten de kaarsjes een keer op, dus op een zeker moment besloten Majda en ik om naar Ikea te gaan. Erkan wilde wel graag mee, dus daar gingen we, met z’n drieën naar Ikea. Van ons huis naar Ikea is best een ommelandse reis. Je kunt gewoon in de bus blijven zitten, dat wel, maar je bent drie kwartier onderweg. Majda en ik begrijpen allebei nog niet zoveel van het bussysteem hier (vooral de reisplanner). Dus Erkan had de taak om een goeie bus voor ons te vinden. Maar toen we bij de bushalte aankwamen bleek dat de bus die we wilden nemen niet bestond en dat de volgende bus over ongeveer een uur zou gaan.. Daar hadden we niet zoveel zin in en terug gaan was ook geen optie zonder Erkans aangezicht te schenden :p. Dus planden we een nieuwe reis, drie keer overstappen en op plaats van bestemming binnen een half uur. Tenminste, dat was het plan. Helaas vergat Erkan dat hij de enige was die wist waar we eruit moesten en bleven we dus te lang in de bus zitten.. Zo kwam het dat we uiteindelijk zo’n zes bussen genomen hebben, een stuk door the middel of nowhere gewandeld hebben en uiteindelijk tegelijkertijd aankwamen met de bus die we eigenlijk hadden moeten hebben (waar we eigenlijk een uur op hadden moeten wachten). Hahaha. Nogal grappig allemaal, vooral omdat twee van ons heel nodig moesten plassen en de ander het enorm koud had. Gelukkig hadden we nog een uur om te winkelen voordat onze bus terug ging :-) en hadden we ons persoonlijk pakezel mee. De jongens uit mijn huis zijn namelijk allemaal erg galant en Erkan stond erop om de kar vast te houden, nou geen probleem natuurlijk :-). Een ander mooi voorbeeld van de galantheid van onze jongens is dat Mical en Julian Majda en mij op International Womensday bloemen gaven! We waren echt megaverbaasd want in Nederland en Frankrijk gebeurt dat niet! Maar het schijnt traditie te zijn in Polen en Roemenië om je moeder en zussen en vriendin een bloemetje te geven op International Womensday. Heel erg leuk! Oh en voor de mensen die het zich afvragen, wij vallen onder de categorie zussen ;-). Zoals ik in een eerder blog ook al geschreven had, we zijn één grote familie hier en dat is echt ontzettend leuk. Ik voel me enorm thuis en op m’n gemak hier, het voelt echt als familie!

Goed dit was inhaal(ver)slag numero 2, binnenkort komt de volgende! Geen idee of alle gebeurtenissen nog op chronologische volgorde staan maar ach :-).