Inhaal(ver)slag 1

Het is al een hele tijd geleden dat ik een blog heb geschreven en inmiddels heb ik zo’n berg met leuke ervaringen dat ik niet weet waar te beginnen. Maar op aansporen van mijn lieve moeder doe ik toch maar een poging.. Om het mezelf en jullie wat makkelijker te maken begin ik maar gewoon bij het begin en zal ik het in kleine stukjes posten zodat jullie geen uren achtereen hoeven te lezen :-).

In m’n vorige blog had ik beloofd om over mijn school te schrijven, maar dat ga ik maar een andere keer doen. Ik had het ook gehad over de challenge van Annet. Het Imag_ne sign. Op een zondag ben ik naar zee gegaan en heb twee uur lang over het strand zuidwaarts gelopen, het was heerlijk en zo prachtig! Ik bleef maar lopen en lopen en zoeken voor het sign, elke keer dacht ik: “na deze bocht misschien”. Op een gegeven moment (twee uur later) nam ik mezelf voor om terug te gaan, ik zou immers ook nog weer twee uur terug moeten lopen en het was al na vieren. Natuurlijk moest ik ontzettend nodig plassen, manmanman. Maar wat een frustratie, elke keer dat ik dacht: “hier kan ik wel even plassen”, kwam er iemand langslopen, kajakken, fietsen, rennen en zelfs zwemmen. Pff! Eindelijk toen de laatste kajakker uit het zicht verdwenen was en de kust veilig leek kon ik even lekker rustig plassen. Wat een opluchting :D. Na een plas- en stroopwafelpauze ben ik aan de terugweg begonnen, door het bos. Heerlijk! Het was zo stil en rustig, je kon de bomen horen kraken, de vogels horen tjilpen en je zag de muizen (?) trippelen. Het was prachtig! Maar ik kneep hem wel even want het werd later en later en ik had geen idee waar ik was. Ik had een idee waar ik ongeveer langs moest (de zee) en hoe lang het ongeveer zou duren (twee uur). Maar waar ik was, geen flauw benul. Maar goed, dacht is, zolang ik blijf lopen en ik af en toe nog Denen tegenkom dan zal het vast wel goed zitten. Ondertussen werd het wel steeds schemeriger :-). Uiteindelijk kwam ik terug bij m’n fiets, precies toen het duister viel :-). (Ik heb het sign niet gevonden trouwens.. :-( ) Ik zag een beetje op tegen de terugreis omdat ik de heenreis een enorme, maar dan ook echt enorme heuvel naar beneden gesjeesd was. Gelukkig verdwaalde ik en kwam ik op de één of andere manier in het centrum uit zodat ik de Silkeborgvej kon nemen, en de Silkeborgvej gaat heel geleidelijk omhoog :-). Happy me! Maar nu kon ik helaas geen mooie foto maken van Aarhus bij nacht vanaf een hoog punt. Maar hé, dat kan altijd nog nietwaar :-). Toen ik terugkwam had ik enorme honger en was ik zo’n beetje oververhit, geen idee hoe dat kon maar toch was het zo :-). Toen ik douchte verdampte het water bijna op het moment dat het m’n lichaam raakte. Oké dat is misschien een heel klein beetje overdreven ;-).

In diezelfde week ben ik met mijn groepje naar een kinderdagverblijf geweest. Het was erg interessant om te zien hoe het hier werkt. Ook al is het kinderdagverblijf niet mijn werkveld, toch zag ik verschillende dingen die in Nederland not done zouden zijn of die me echt verbaasden. Zo was het best wel een puinhoop en een beetje ongezellig ingericht. De leesboeken voor de kinderen stonden op een hoge kast dus de kinderen moesten op de tafel en daarna op de kast klimmen om een boek uit te zoeken (whaat?). En het speelplein was een groot avontuur met minibergen en veel groen, maar er was heel weinig toezicht, kinderen konden gewoon achter de gebouwen langsfietsen en op een ander grasveld spelen waar niemand ze kon zien. Misschien verbaasd dit me zo omdat ik niet gewend ben aan ‘reguliere’ kinderen, in mijn stages en werk zou dit echt nooit kunnen. Geen idee hoe het in Nederland in de kinderdagverblijven is eigenlijk, want daar heb ik nooit stage gelopen of gewerkt. Wat ik erg leuk vond om te zien was dat de jongere kinderen buiten in een soort kinderwagens (witte wiegen –zie foto-) sliepen. Ik vond het er een beetje ziekenhuisachtig uitzien.. Ik vind de ‘konijnenhokken’ waar de kinderen in Nederland buiten in slapen (en waar ik zelf vroeger ook in geslapen heb?) er toch wat vriendelijker en gezelliger uitzien. Gelukkig worden alle witte wiegen hier binnenkort vervangen door moderne zwarte kinderwagens, dat ziet er al veel beter uit :-).

In mijn vorige verslag schreef ik ook over de aankomende meeting met huisgenoten om de gezamenlijke ruimten op te ruimen en opnieuw in te richten. Mijn huisgenote(Majda) had me alvast gewaarschuwd dat het er waarschijnlijk niet van zou komen, en dat was dan ook het geval :-). Ze gingen doodleuk met z’n allen pokeren en van opruimen en veranderen kwam helemaal niks terecht :D. Daar werd denk ik ook geen moment aan gedacht :-) *zucht* mannen *zucht* :-). Hoe dit verder ging zal ik in m’n komende inhaalverslag schrijven want anders wordt dit verslag veel te lang.. Waarschijnlijk post ik het morgen ofzo..

Groetjes!